The Devil Came on Horseback en Sand and Sorrow zijn in de eerste plaats allebei pogingen om kennis over de genocide in Darfur te verspreiden en een eerder gebrek aan media-aandacht goed te maken. Er is in beide documentaires sprake van kritische interventie door de onderwerpskeuze én omdat de mediastilte omtrent Darfur in beide werken expliciet bekritiseerd wordt.
De documentaires hebben elk een eigen aanpak om de genocide onder de aandacht te brengen. The Devil came on Horseback bestaat grotendeels uit de gruwelijke foto’s die Brian Steidle maakte tijdens zijn verblijf in Sudan. Dit zijn dezelfde foto’s die in 2004 de kranten en het nieuws haalden. Toen sorteerden ze geen effect, wellicht vanwege rampenmoeheid. Maar in de documentaire werkten dezelfde beelden wél. De reden hiervoor moet gezocht worden in de presentatie van de foto’s. Brian Steidle doet in het boek The Devil came on Horseback en de gelijknamige documentaire het woord. De focus ligt hierdoor niet zo zeer op de foto’s zelf, maar op Steidles ervaringen die ermee verknoopt zijn. Deze vorm heeft twee voordelen: het is makkelijker interesse op te wekken voor het verhaal van een American Hero dan voor een humanitaire ramp, en de identificatie met Brian Steidle zorgt ervoor dat de schokkende foto’s harder aankomen.
In Sand and Sorrow zijn andere technieken aangewend om de aandacht op Darfur te vestigen. De voornaamste is het gebruik van beelden van eerdere genocides. Door deze beelden te gebruiken, die een plek hebben in het culturele geheugen, wordt Darfur geplaatst binnen een context die de ernst van de situatie duidelijk maakt. Tegelijkertijd neemt de documentaire een voorschot op de toekomst: Darfur mag niet vergeten worden moet in de herinnering blijven leven als genocide.
De vraag blijft of de documentaires hun doel hebben bereikt. In zowel The Devil came on Horseback als Sand and Sorrow wordt de kijker opgeroepen actie te ondernemen tegen de schending van de mensenrechten in Darfur. Beide documentaires verwijzen naar websites en sporen aan tot het sturen van e-mails en briefkaarten naar senatoren om de kwestie op de politieke agende te zetten. Het is niet duidelijk of burgers gereageerd hebben op de oproepen. Als ze dat niet gedaan hebben, blijven ze alsnog achter met een schuldgevoel.
Lees hier verder over de andere media-uitingen over Darfur:
Fotografie
Games
Strips
Televisie
of lees de overkoepelende Conclusie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten