Het feit dat de Obama-aanhangers veel politici hypocriet vinden, en dat ze dus vinden dat veel reacties slechts bij woorden blijven, is ook terug te vinden binnen de uitvoering van deze game. In tegenstelling tot de spelen Darfur is Dying en Markt voor Vrede is het hier de bedoeling dat de speler bewust onrealistisch getekende “janjaweed militia” dood moet schieten met vredestekens. Het lijkt hier haast te gaan om het tegenovergestelde van de twee andere games. De speler hoeft zich in niemand te verplaatsen, en wordt niet geconfronteerd met de onmiddeliljkheid van het spel, maar eerder met de ludieke vormgeving. Het idee dat je iemand dood kunt maken met vredestekens is immers zeer ongeloofwaardig.
‘In iedere manifestatie maakt hypermedialiteit ons bewust van het medium en de media en (soms op een subtiele en soms op een overduidelijke manier) roepen ons verlangen naar onmiddellijkheid op.’ (Bolter & Grusin: 1999)
De boodschap van dit spel lijkt te zijn dat in geen enkel spel de speler actief kan zijn maar dat elk spel juist een vorm is van passieve immersie. Het merendeel van de kijkers speelt het spel actief maar handelt binnen de Darfur crisis zelf passief; ze spelen, laten het op zich in werken als realiteit maar gaan niet over tot daadwerkelijke actie. Dat, terwijl het doel van de al deze games juist is dat er tot actie wordt overgegaan.
Door deze boodschap over te brengen in combinatie met de boodschap dat President Obama, die wel concrete actie wil ondernemen, wordt de noodzaak van een handelende actie benadrukt. De boodschap is: Alleen Obama doet echt wat! Het stemmen op Obama is dan de onontkoombare actie waartoe de speler aangezet wordt, hij is dan plaatsvervangend actief.
De boodschap van het nieuwste spel lijkt dus een stap verder te gaan dan de eerdergenoemde spellen. Was het eerdere idee om mensen bewust te maken van de Darfurcrisis, deze op een andere manier in de media te brengen en mensen persoonlijker betrokken te maken bij Darfur, lijkt dit nu niet meer voldoende. Disarm Darfur lijkt erop te wijzen dat de bewustwording door middel van verschillende media en games bereikt is. Zij pleiten voor concrete actie die verder gaat dan bewustwording alleen. Ook MTV’s Darfur is Dying lijkt zich hier nu bij aan te sluiten. Wanneer een speler tegenwoordig het spel verliest komt er een actie in beeld waarmee de speler door middel van een donatie aan hulporganisaties in Darfur werkelijk kan helpen in de realiteit. De boodschap lijkt nauw verbonden met de tegenwoordige beleving van de media. Zoals McLuhan vaststelde: ‘the medium is the message'. Het is het medium zelf en haar specifieke eigenschappen die de kijker beïnvloeden in zijn kijkervaring. (McLuhan, Marshall:1964)
Volgens Disarm Darfur is het dus pas wanneer men buiten het medium treed, in de realiteit en men persoonlijk actief handelt, dat de crisis in Darfur daadwerkelijk kan worden opgelost. Lees verder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten